Σελίδες

Κυριακή 29 Νοεμβρίου 2015

Ενδοϊμπεριαλιστική Σύγκρουση ή Σύγκρουση Πολιτισμών;

Ενδοϊμπεριαλιστική Σύγκρουση ή Σύγκρουση Πολιτισμών;

Ο Ναπολέων και ο Ουΐλλιαμ Πιτ (πρωθυπουργός του Ηνωμένου Βασιλείου 1873-1801) μοιράζουν τον κόσμο μεταξύ τους. Γελοιογραφία του James Gillray (1805).
Του ΠΕΤΡΟΥ Ι. ΜΗΛΙΑΡΑΚΗ*
[Πηγή: iskra, 29/11/2015]
Όταν ο Samuel P. Huntington παρουσίασε στη διεθνή κοινή γνώμη, αλλά και στην επιστημονική κοινότητα το σύγγραμμά του «η σύγκρουση των πολιτισμών» (1993), το ζήτημα προκάλεσε ευρύτερες συζητήσεις, με πρώτη εκδοχή ότι η πτώση του λεγόμενου «ανατολικού κόσμου» ή άλλως του «σιδηρού παραπετάσματος» (αφορά ψυχροπολεμική ορολογία), θα έπρεπε να αντικαταστήσει το δόγμα της σύγκρουσης «Ανατολής-Δύσης» με την εφεύρεση ενός νέου εχθρού, που θα αφορούσε ενδεχομένως το θρησκευτικό φονταμενταλισμό του Ισλάμ.
Η εκδοχή αυτή πέραν του ότι είχε υπεραπλουστεύσει τα πράγματα, δημιουργούσε και σοβαρούς κινδύνους να μεταφέρει το νέο ψυχροπολεμικό κλίμα σε θερμά γεγονότα που δεν θα αφορούσαν μόνο την αντίθεση ανάμεσα σε οργανωμένα κράτη, αλλά θα συνεπαγόταν τη δημιουργία τρομοκρατικών επιθέσεων εντός των κρατών που θα επεδίωκαν μια τέτοια αντιπαλότητα –την αντιπαλότητα δηλαδή του λεγόμενου «πολιτισμένου κόσμου» με το λεγόμενο «θρησκευτικό φονταμενταλισμό του Ισλάμ».

Σάββατο 28 Νοεμβρίου 2015

Συγκέντρωση διαμαρτυρίας ενάντια στο ΝΑΤΟ στην Αθήνα

Συγκέντρωση διαμαρτυρίας ενάντια στο ΝΑΤΟ στην Αθήνα

Με αφορμή την κατάρριψη από την Τουρκία του ρωσικού αεροπλάνου πάνω από τη Συρία, πραγματοποιήθηκε στις 26 Νοεμβρίου, στις 19.00, συγκέντρωση διαμαρτυρίας στο Σύνταγμα. Στη συνέχεια πραγματοποιήθηκε πορεία προς την τουρκική πρεσβεία.
Στη συγκέντρωση, που διοργάνωσαν οι οργανώσεις «Save Syria from NATO», «Save Donbass» και ο «Σύλλογος Επιστημόνων από την πρώην ΕΣΣΔ», εκ μέρους του οποίου μίλησε ο πρόεδρός του, Δρ. Παναγιώτης Ξανθόπουλος, συμμετείχαν δεκάδες πολίτες. Παρευρέθηκε και ο επικεφαλής της ΛΑΕ Παναγιώτης Λαφαζάνης.
Η πορεία επίσης έκανε στάση διαμαρτυρίας στα γραφεία της ΕΕ όπου, από αντιπροσωπεία στην οποία συμμετείχε και ο Παναγιώτης Λαφαζάνης, παραδόθηκε ψήφισμα διαμαρτυρίας. Ανάλογο ψήφισμα έγινε προσπάθεια να παραδοθεί και στην τουρκική πρεσβεία.

Η ευθύνη για τις τράπεζες

Η ευθύνη για τις τράπεζες

28 Νοεμβρίου 2015
Η νέα ανακεφαλαιοποίηση των ελληνικών τραπεζών είναι οικονομικό έγκλημα, το οποίο συντελέστηκε με τέτοια ανικανότητα και κυνισμό που έχει αφήσει άναυδους ακόμη και αυτούς που περίμεναν τα χειρότερα. Αν έχει απομείνει ίχνος λογικής στη χώρα, θα πρέπει να υπάρξει απόδοση ευθυνών σε όσους χειρίστηκαν την υπόθεση.
Η ανακεφαλαιοποίηση βασίστηκε σε πρόσφατη μελέτη της ΕΚΤ η οποία εκτίμησε ότι οι τράπεζες χρειάζονται επιπλέον 14,4 δις για να αντιμετωπίσουν το υποθετικό «κακό σενάριο» οικονομικών εξελίξεων για το 2015-17. Συγκεκριμένα, η Πειραιώς χρειάζεται 4,9 δις, η Εθνική 4,6 δις, η Alpha 2,7 δις και η Eurobank 2,1 δις. Στη χειρότερη θέση βρίσκεται η Πειραιώς, με την Εθνική απο κοντά. Ο λόγος είναι η τεράστια συσσώρευση προβληματικών δανείων, τα οποία έχουν ήδη δημιουργήσει μεγάλες «τρύπες» στους ισολογισμούς τους.

Παρασκευή 27 Νοεμβρίου 2015

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ: ΜΕ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΚΗ ΤΡΟΠΟΛΟΓΙΑ ΥΛΟΠΟΙΗΘΗΚΕ ΤΟ ΜΕΓΑ ΣΚΑΝΔΑΛΟ ΣΤΙΣ ΤΡΑΠΕΖΕΣ

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ: ΜΕ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΚΗ ΤΡΟΠΟΛΟΓΙΑ ΥΛΟΠΟΙΗΘΗΚΕ ΤΟ ΜΕΓΑ ΣΚΑΝΔΑΛΟ ΣΤΙΣ ΤΡΑΠΕΖΕΣ

[Πηγή: iskra, 27/11/2015]                    
ΠΩΣ ΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟ ΕΧΑΣΕ ΠΑΝΩ ΑΠΟ 40 ΔΙΣ. ΚΑΙ ΟΙ ΤΡΑΠΕΖΕΣ ΠΕΡΑΣΑΝ ΣΕ ΞΕΝΑ ΧΕΡΙΑ ΓΙΑ ΕΝΑ ΚΟΜΜΑΤΙ ΨΩΜΙ
Ένα τόσο μεγάλο σκάνδαλο όπως αυτό της επονομαζόμενης ψευδώς “ανακεφαλαιοποίησης” των συστημικών ελληνικών τραπεζών δεν έχει προηγούμενο όχι μόνο στην ελληνική ιστορία αλλά μάλλον και στην παγκόσμια.  
Δεν υπάρχει πουθενά προηγούμενο να χάνει το ελληνικό Δημόσιο μέσα σε ένα βράδυ, μετά από σκοτεινές μεθοδεύσεις, πάνω από 40 δισ. που έχει τοποθετήσει στις τράπεζες, ενώ με 5 δισ. περίπου οι τέσσερις συστημικές τράπεζες, με τη συνδρομή άλλων 6 δισ. που έβαλε το ελληνικό Δημόσιο (!), να αφελληνίζονται και να περνάνε στα χέρια ξένων και συχνά άγνωστων κερδοσκοπικών κεφαλαίων.  
Δεν υπάρχει προηγούμενο, επίσης, να εκτελούνται κανονικά χιλιάδες ασφαλισμένοι, των οποίων τα ασφαλιστικά ταμεία απώλεσαν για άλλη μια φορά σε ένα βράδυ 1-2 δισ. ευρώ, από την απαξίωση των μετοχών τους στις τράπεζες.  

Πέμπτη 26 Νοεμβρίου 2015

Ο Πούτιν είναι ισχυρός, όχι ηλίθιος...

Ο Πούτιν είναι ισχυρός, όχι ηλίθιος...

Ο Ερντογάν μπήκε στο στόχαστρο του Πούτιν...
Η Τουρκία αντιμέτωπη με έναν σκληρό "ρωσικό χειμώνα", θα περιμένει την άνοιξη για να γευτεί τον θυμό της "αρκούδας" 
Η αλεπού έγινε λαγός για το μεγάλο άσπρο σπίτι...
Γράφει ο Κωνσταντίνος Τερζής  
Τελικά επικρατεί η παράνοια;
Είναι δυνατόν η Τουρκία να καταρρίπτει ρωσικό πολεμικό αεροσκάφος και να προκαλεί την Ρωσία στρατιωτικά;
Υπάρχει, πραγματικά, κάποιος λογικός κάτοικος του πλανήτη, που να πιστεύει πως το τουρκικό «χτύπημα» κατά της Ρωσίας έγινε σε καθεστώς παράνοιας ή, μήπως, σχεδιάστηκε και υλοποιήθηκε με σκοπό να προκαλέσει την Ρωσία;
Εάν προσεγγίσουμε με λογική το γεγονός, αλλά και γνωρίζοντας τις αγαστές σχέσεις της Τουρκίας με τις ΗΠΑ (για την ακρίβεια πρόκειται για σχέσεις σκύλου –μαντρόσκυλου- και αφεντικού), αντιλαμβανόμαστε πως η Τουρκία (του ημιπαράφρονα Ερντογάν) μέσω της κατάρριψης του ρωσικού μαχητικού (αλλά και της δημοσίευσης του λυντσαρίσματος των ρώσων πιλότων από τους τζιχαντιστές), είναι απλά το… «τυράκι» στην παγίδα της Ουάσιγκτον προς την Μόσχα…
Και γιατί ο Λευκός Οίκος να σχεδιάζει μία μακράν προκλητική ενέργεια κατά του Κρεμλίνου;
Γιατί να βάζει τον «λαγό» του να εκτεθεί με πρωτοφανή θρασύτητα απέναντι στην Ρωσία του Πούτιν, που έχει την στρατιωτική ικανότητα να «περάσει πάνω από την Τουρκία» συνθλίβοντάς την (κυριολεκτικά);
Μετά το τουρκικό θρασύδειλο (χαρακτηριστικό γνώρισμα της Τουρκίας) «χτύπημα», υπήρχε η βεβαιότητα σκληρής ρωσικής ανταπόδοσης. Όμως, ο Πούτιν δεν είναι τυχαίος, ούτε η ρωσική στρατηγική και πολιτική μπορεί να πιαστεί στην «ξόβεργα» των ΗΠΑ. Η Ρωσία ενεπλάκη στην Συρία και υπολόγισε όλες τις παραμέτρους. Για κάποιους, «ποντάρισε» ακόμη και στο να υπάρξει μία «αψυχολόγητη ενέργεια» από την πλευρά της Τουρκίας, της χώρας – μέλους του ΝΑΤΟ. Η δήλωση, εξάλλου, του ρώσου προέδρου, Βλαντιμίρ Πούτιν, ήταν μεστή νοήματος: «Το γεγονός ότι η Τουρκία δεν προσπάθησε να επικοινωνήσει με τη Ρωσία μετά το δυστύχημα και έσπευσε να συγκαλέσει σύνοδο του ΝΑΤΟ είναι ανησυχητικό. Μοιάζει σαν η Τουρκία να θέλει το ΝΑΤΟ να υπηρετήσει τα συμφέροντα του Ισλαμικού Κράτους»...
Η Ρωσία δεν έγινε υπερδύναμη εξαιτίας της τύχης. Την ισχύ της την στηρίζει ταυτόχρονα στην διπλωματία, στους στρατηγικούς της γεωπολιτικούς και γεωστρατηγικούς σχεδιασμούς και την διασφαλίζει με μία πρώτου μεγέθους στρατιωτική ισχύ. Και αυτή την ισχύ δεν την σπαταλά σε φτηνούς αντιπερισπασμούς. Η «ρωσική μηχανή» έχει δώσει ικανά στοιχεία της σοβαρότητας με την οποία κινείται και έχει καταστήσει σαφές πως η Μόσχα αποφασίζει ποιόν, πότε και που θα αντιμετωπίσει.
Όλα δείχνουν πως το κύρος της Ρωσίας επλήγη μετά την τουρκική επιθετικότητα… Συμβαίνει όμως κάτι τέτοιο; Φυσικά ναι, αλλά... Την απάντηση την δίνει ο εκπρόσωπος των ενόπλων δυνάμεων των ΗΠΑ, ο οποίος χαρακτήρισε το ζήτημα της κατάρριψης του ρωσικού αεροσκάφους ως θέμα που αφορά τις κυβερνήσεις Τουρκίας και Ρωσίας, κρατώντας αποστάσεις από την Άγκυρα. Δηλαδή, οι ΗΠΑ αφού αντιλήφθηκαν το τραγικό λάθος της Τουρκίας (μετά την κατάρριψη η Άγκυρα απευθύνθηκε αμέσως στο ΝΑΤΟ, αντί να ειδοποιήσει την Μόσχα για την κατάληξη της «παραβατικότητας» του ρωσικού πολεμικού αεροσκάφους), στέλνουν ένα μήνυμα «ειρήνης», λέγοντας έμμεσα στους ρώσους πως «το θέμα είναι διμερές» και δεν αφορά τις ΗΠΑ! Δηλαδή, η Ρωσία μπορεί να ανταποδώσει με ένα ίδιας ισχύος χτύπημα την Τουρκία!
Ακόμη και αυτή η αμερικανική «παρέμβαση», όμως, θεωρείται παγίδα (σε δεύτερο χρόνο) προς την Μόσχα, αφού μία ρωσική ανταπόδοση θα μπορέσει να εκκινήσει (αυτοματοποιημένα) την οποιαδήποτε εμπλοκή του ΝΑΤΟ, κάτι το οποίο αυτή τη στιγμή δεν ισχύει, αφού επιτιθέμενη εμφανίζεται η Τουρκία και, προφανώς, τα στοιχεία πτήσης δεν δικαιολογούν την τουρκική επιθετικότητα. Οπότε… ο στρατός των ΗΠΑ δεν θεωρεί το «θερμό επεισόδιο» ικανό για οποιαδήποτε εμπλοκή του στη διαφορά που προκλήθηκε μεταξύ Τουρκίας και Ρωσίας. Μάλιστα, η αμερικανική παρέμβαση θεωρεί το ζήτημα πολιτικό και όχι… στρατιωτικό (στο σημείο αυτό βρίσκεται και η παγίδα προς τη Μόσχα).
Στο ερώτημα γιατί οι ΗΠΑ να δημιουργούν μία τέτοια κλιμάκωση και ένταση (με τη βοήθεια του χρήσιμου ηλιθίου «λαγού», την Τουρκία), η απάντηση είναι περισσότερο απλή από όσο φαίνεται. Οι ΗΠΑ επιθυμούν να επιστρέψουν στη Μέση Ανατολή, αφού διαπίστωσαν πως η πανίσχυρη ρωσική παρέμβαση στη Συρία δεν ανέτρεψε μόνο τα αποτελέσματα στα πεδία των μαχών, αλλά κατόρθωσε να δώσει στην Ρωσία ηθικό πλεονέκτημα, να αποκτήσει πολύ καλές σχέσεις εμπιστοσύνης και σεβασμού με τις χώρες της περιοχής και, επιπλέον, να έχει ξεκινήσει την διαδικασία δημιουργίας ισχυρών θεμελίων αποκτώντας πανίσχυρο γεωπολιτικό, γεωστρατηγικό και… οικονομικό πλεονέκτημα έναντι των ΗΠΑ, των οποίων η πολιτική, αλλά κυρίως ο ρόλος, αποδείχθηκε λίαν καταστροφικός για τις χώρες και τους πληθυσμούς της Μέσης και Εγγύς Ανατολής.
Τα «εργαλεία» (τζιχαντιστές, μισθοφόροι και εγκληματίες του κοινού ποινικού δικαίου) λειτούργησαν πλέον του δέοντος (βλ. αποκεφαλισμοί, εμπόριο ανθρώπων κ.α.), ενώ ο «αντιπρόσωπος» (Τουρκία) αποδείχθηκε απολύτως ανεπαρκής για τον ιμπεριαλιστικό σχεδιασμό της Ουάσιγκτον που επιχείρησε να επιβάλει την πολιτική του «διαίρει και βασίλευε» μέσω ενός κατακερματισμού της Συρίας και του Ιράκ (αρχικά, μετά θα ακολουθούσαν Λίβανος και Ιορδανία), προκειμένου οι αντιστάσεις των γηγενών πληθυσμών να μειωθούν στο ελάχιστο κατά την εφαρμογή του συνολικότερου αμερικανικού γεωπολιτικού και γεωοικονομικού σχεδιασμού, που θα προσέφερε –επ’ αμοιβή- ασφάλεια στην μεταφορά πετρελαίου και φυσικού αερίου από το Κατάρ και τη Σαουδική Αραβία προς την Ευρώπη (ενέργεια που αποσκοπούσε στην οικονομική αποδυνάμωση της Ρωσίας στην αγορά ενέργειας).
Η παρέμβαση, όμως, της Ρωσίας, ήταν καταλυτική. Σταμάτησε αρχικά και γκρέμισε μέσα σε μερικές εβδομάδες το σχέδιο των ΗΠΑ. Η προσπάθεια να εμφανιστεί η ισλαμική τρομοκρατία ως ο «μεγάλος εχθρός», ικανοποίησε περισσότερο ανάγκες ελέγχου του ευρωπαϊκού πληθυσμού. Δεν μπόρεσε (και ούτε θα μπορούσε άλλωστε) να κινητοποιήσει επαρκώς το ΝΑΤΟ, για να μετακινηθούν ΝΑΤΟϊκά στρατεύματα στη Συρία.
Η εσωτερική απειλή μίας ή περισσότερων χωρών, και η ένοπλη αντιμετώπισή της δεν είναι (ακόμη) σαφής αρμοδιότητα του ΝΑΤΟ που να μπορεί να αιτιολογηθεί στους απειλούμενους πληθυσμούς. Η απειλή έπρεπε να είναι περισσότερο συγκεκριμένη, και κατά χώρας μέλους του ΝΑΤΟ.
Την «βρώμικη δουλειά», της εμπλοκής του ΝΑΤΟ στη Συρία, την ανέλαβε η Τουρκία (γνωστή και ως «χώρα τρομοκράτης»), όμως επειδή είναι διαφορετικό το θρασύς από το ικανός και, κυρίως, το πονηρός από το έξυπνος, η Τουρκία δεν κατάφερε να ολοκληρώσει τη «δουλειά» που ανέλαβε, αφού αμέσως μετά την κατάρριψη του ρωσικού μαχητικού έτρεξε να ζητήσει την προστασία του ΝΑΤΟ, αντί να αντιμετωπίσει με θάρρος (και επιχειρήματα) την Ρωσία.
Τι σκοπεύει να κάνει η Ρωσία; Πώς θα απαντήσει η «ρωσική αρκούδα»;
Το ερώτημα είναι προφανές και λογικό. Ενισχύεται μάλιστα από τις δηλώσεις του ρώσου προέδρου, Βλαντιμίρ Πούτιν, ο οποίος δήλωσε στο RT:
«Μετά το συμβάν, αντί να επιδιώξει δέουσα επικοινωνία με μας, έσπευσε να συζητήσει με εταίρους στο NATO, λες κι εμείς χτυπήσαμε. Η Τουρκία είναι μεταξύ αυτών, που δήλωσαν ότι δήθεν πολεμούν την τρομοκρατία στο πλαίσιο της αμερικανικής συμμαχίας και τώρα χτυπάει πισώπλατα. Αυτοί που κατάφεραν αυτό το πισώπλατο χτύπημα είναι συνεργάτες των τρομοκρατών. Η Russia δεν θα ανεχθεί να γίνονται τέτοια εγκλήματα».
Θα απαντήσει, λοιπόν, η Ρωσία σε στρατιωτικό επίπεδο; Φυσικά όχι! Η Ρωσία είναι μία υπερδύναμη που γνωρίζει τις δυνατότητές της και, κυρίως, ιεραρχεί τις προτεραιότητές της. Και πρώτη προτεραιότητα της Μόσχας αυτή τη χρονική περίοδο είναι να μην εμφανιστεί, επ' ουδενί, ως η αιτία διάσπασης του κοινού μετώπου κατά του καρκινώματος των τζιχαντιστών. Μπορεί, ενδεχομένως, κατά το το επόμενο διάστημα ημερών, εβδομάδων και μηνών, να παρουσιαστούν σοβαρά και τραγικά ατυχήματα στον τουρκικό στρατό. Ενδεχομένως, μπορεί ξαφνικά οι Κούρδοι του ΡΚΚ να βρεθούν με ισχυρό οπλισμό (έως και αντιαεροπορικές ρουκέτες) και να επιτύχουν ισχυρά πλήγματα στον τουρκικό στρατό.
Ενδεχομένως θα υπάρξουν κάποια ισχυρά ρωσικά πλήγματα σε τουρκομάνους και σε περιοχές της Συρίας που (όλοι οι εμπλεκόμενοι γνωρίζουν) δραστηριοποιούνται μονάδες ή στελέχη του τουρκικού στρατού και των τουρκικών μυστικών υπηρεσιών.
Αυτά ίσως γίνουν… Πρέπει να θεωρείται όμως σχεδόν βέβαιο, κι επειδή –σύμφωνα με τους αμερικανούς- το θέμα αφορά τις κυβερνήσεις των δύο χωρών (Ρωσίας και Τουρκίας), πως η Μόσχα θα επιλέξει να περάσει σε άλλους είδους, κατά πολύ ισχυρότερα χτυπήματα προς την Άγκυρα. «Χτυπήματα» για τα οποία κανείς δεν θα μπορεί να κατηγορήσει τον ρώσο πρόεδρο. «Χτυπήματα» όπως αυτά που επιχείρησαν συντονισμένα οι Ευρωπαίοι κατά της ρωσικής οικονομίας, μέσω του εμπάργκο που επέβαλαν στην Μόσχα. Εμπάργκο που επεκτάθηκε και σε πρόσωπα, εκτός από χρήματα, εμπορικές και τραπεζικές συναλλαγές.
Η Ρωσία εφοδιάζει την Τουρκία με φυσικό αέριο.
Επίσης, η Ρωσία στηρίζει τον τουρκικό τουρισμό με ένα τεράστιο πλήθος ρώσων τουριστών.
Ταυτόχρονα, η Ρωσία στηρίζει σημαντικότατα την τουρκική γεωργία…
Η Τουρκία, με απλά λόγια, στηρίζεται ενεργειακά και σε ένα αρκετά σημαντικό μέρος οικονομικά στην Ρωσία...
Εάν η Μόσχα περάσει στην υλοποίηση μέτρων διακοπής συνεργασίας οικονομικής, ενεργειακής και τουριστικής, τα προβλήματα που θα δημιουργηθούν στο εσωτερικό της Τουρκίας θα είναι τέτοια, που κανείς δεν θα μπορέσει να αποκλείσει ακόμη και απόπειρα πραξικοπήματος κατά του «σουλτάνου» Ερντογάν και της καταστροφικής εξωτερικής πολιτικής που εφαρμόζει…
Ήδη κάποιες αντιπολιτευόμενες τουρκικές εφημερίδες όπως η Zaman, Cumhürriyet, Sözçü, μιλάνε για ανεύθυνη και εγκληματικά υπερφίαλη πολιτική του διδύμου Ερντογάν - Νταβούτογλου, που οδηγεί την Τουρκία σε πλήρη καταστροφή τις συνέπειες της οποίας θα τις πληρώσει πολύ ακριβά το τουρκικό έθνος.
Μην ψάχνουμε, λοιπόν, για την εκκίνηση ενός τρίτου παγκοσμίου πολέμου, μετά την παγίδα των ΗΠΑ προς τη Ρωσία. Η Μόσχα επιθυμεί να κρατήσει τις ΗΠΑ μακριά από τη Μέση Ανατολή για όσο το δυνατόν μεγαλύτερο χρονικό διάστημα. Και μία στρατιωτικού τύπου «εμπλοκή» με την Τουρκία δεν εξυπηρετεί τον σχεδιασμό του Κρεμλίνου.
Φυσικά υπάρχει πίεση από το εσωτερικό της Ρωσίας για ανταπόδοση στον θρασύτατο Ερντογάν. Και, φυσικά, αυτή η ανταπόδοση δεν θα δοθεί τώρα... Μπορεί με αυτό τον τρόπο (της μη άμεσης και ισχυρής απάντησης) η Τουρκία να εμφανιστεί πανίσχυρη απέναντι στη Ρωσία, όμως θα είναι μία εικονική πραγματικότητα.  Και αυτή η "αυταπάτη" θα προσφέρει τεράστιες απώλειες στην ίδια την Τουρκία...
Όλοι γνωρίζουν πως είναι πολύ σημαντικό όταν δίνεται μία μάχη, να επιλέγει κανείς τον τόπο, τον χρόνο και ίσως τον αντίπαλο… Στην περίπτωση της «διαφοράς» μεταξύ Ρωσίας και Τουρκίας, όλα δείχνουν πως η Ρωσία έχει τη δυνατότητα της «υπομονής», έχει την δυνατότητα της πληροφόρησης, έχει και την ισχύ. Μένει απλά να επιλέξει το πότε και πως θα «περάσει πάνω» από την Τουρκία.
Η εκδίκηση (αν υφίσταται σε παγκόσμιο επίπεδο) είναι ένα πιάτο που τρώγεται κρύο. Στην περίπτωση της ρωσικής απάντησης στην Τουρκία, όλα δείχνουν πως αυτό το πιάτο θα περάσει τους παγετούς του χειμώνα, αλλά με τις αρχές τις άνοιξης, αναμένεται να γίνει κάτι περισσότερο από καυτό…
Μέχρι τώρα η Τουρκία έχει δώσει πολλές αφορμές στην Ρωσία. Η συμπεριφορά της ως χώρα και η συμμετοχή της (ως πιόνι) στην ανάπτυξη του γεωπολιτικού παιχνιδιού στην Μέση Ανατολή και όχι μόνο, η βαθύτατη εμπλοκή της στις δραστηριότητες των "αδελφών μουσουλμάνων" και των "τζιχαντιστών" και η φιλοδοξία της να μετατραπεί στον κυρίαρχο της περιοχής που θα καθορίσει τις δυνάμεις ισχύος για τα επόμενα εκατό χρόνια, μέχρι στιγμής δεν έχουν απαντηθεί από την Ρωσία (αλλά και την Κίνα, η οποία νιώθει τις τουρκικές οχλήσεις μέσω των Ουιγούρων), ενώ καλύπτονται από τον "προστάτη" που κατοικεί στον Λευκό Οίκο.
Ο Πούτιν είναι ισχυρός, αλλά όχι ηλίθιος. Γνωρίζει τι συμβαίνει στη Μέση Ανατολή και δεν σκοπεύει να πέσει θύμα ούτε των ΗΠΑ, ούτε του «λαγού» που παίζει τον ρόλο του σουλτάνου. Έχει την ισχύ και θα την διαθέσει όπως πολύ καλά γνωρίζει, εξασθενώντας τον αντίπαλο σε όσα περισσότερα μέτωπα μπορεί, ενώ την ίδια στιγμή ο ίδιος θα ενισχύεται (ήδη η Ρωσική διοίκηση ανακοίνωσε συμμαχία με τους Κούρδους μαχητές ενώ θέτει την εναέρια υποστήριξη στην διάθεση τους, ενώ στο Ιρακινό Κουρδιστάν ήρθε σε επαφή με τους επιτελείς του PUK και το υπουργείο Πεσμεργκά με ατζέντα στρατιωτικής συνεργασίας και προμήθειας υλικού) γνωρίζοντας πως αυτή η παγίδα δεν είναι η τελευταία που θα του βάλουν οι φοβικοί των ΗΠΑ και οι χρήσιμοι ηλίθιοι «λαγοί» τους…

ΥΓ: Ο Ερντογάν ρίχνει λάδι στην φωτιά με δηλώσεις του: Η δήλωσή του ξεχειλίζει από γελοιότητα και υποκρισία: «Όποιος και να είναι αυτός που αντί να προσπαθήσει να σβήσει τη φωτιά στη Συρία χτυπάει τους Τουρκομάνους του Μπαϊρμπουτσάκ ή τους Άραβες στο Χαλέπι, είτε είναι το καθεστώς της Συρίας, είτε είναι τρομοκρατική οργάνωση είτε δύναμη που έρχεται από έξω, τους έχουμε ένα καθαρό μήνυμα. Ο συριακός λαός όπως όλοι οι άλλοι λαοί έχουν δικαίωμα να ζήσουν με ειρήνη και περηφάνια. Οι Άραβες, οι Κούρδοι, οι Τουρκομάνοι, οι Σουνίτες, οι Μουσουλμάνοι, οι Χριστιανοί είναι όλοι φίλοι μας», είπε ο Τούρκος πρόεδρος.
Ο Ερντογάν άνοιξε τις πόρτες της κόλασης χωρίς να σκεφθεί ότι θα είναι ο πρώτος που θα περάσει μέσα... Η κατάρριψη του ρωσικού μαχητικού αεροσκάφους και ο διαμελισμός του ρώσου πιλότου σηματοδότησαν την επικείμενη κατάρρευση και διάλυση της Τουρκίας. Λίγη υπομονή να έχουμε, η "παράσταση" μόλις ξεκίνησε...

Τετάρτη 25 Νοεμβρίου 2015

Η γέννηση και η εδραίωση του σημερινού ISIS

Η γέννηση και η εδραίωση του σημερινού ISIS

Το εάν ο ISIS έχει κατορθώσει να δημιουργήσει ένα ιδιότυπο «κοινωνικό συμβόλαιο» με τμήματα των πληθυσμών που καταλαμβάνει και το κατά πόσον η Δύση είναι πλέον σε θέση να ελέγξει το δημιούργημά της, ή θα συνεχίσει να το βλέπει να γιγαντώνεται εκτός ελέγχου είναι τα δύο μεγάλα ερωτήματα σήμερα.
του Άρη Χατζηστεφάνου
[Πηγή: ΠΡΙΝ, 22/11/2015]
Το καλοκαίρι του 2015 το BBC έκανε το «λάθος» να αναθέσει στην εταιρεία ORB μια δημοσκόπηση στη Συρία. Έκτοτε τα διεθνή μέσα ενημέρωσης αλλά και το ίδιο το BBC προσπαθούν να το ξεχάσουν. Όπως αποδείχθηκε το 82% των Σύρων πιστεύει ότι το Ισλαμικό Κράτος είναι δημιούργημα των Ηνωμένων Πολιτειών. Να σημειωθεί μάλιστα ότι το δείγμα προέρχεται και από περιοχές που βρίσκονται υπό τον έλεγχο του ISIS και της οργάνωσης Αλ Νούσρα, που συνδέεται με την Αλ Κάιντα. Τα στοιχεία που ήρθαν τα τελευταία χρόνια στη δημοσιότητα για την πραγματική ιστορία του ISIS δείχνουν να βεβαιώνουν αυτή την αντίληψη των Σύρων.Οι ευνοϊκές συνθήκες για τη δημιουργία του ISIS προκύπτουν αμέσως μετά την αμερικανική εισβολή και κατάληψη του Ιράκ, που αποσταθεροποιεί την ευρύτερη Μέση Ανατολή ενώ παράλληλα πυροδοτεί το εμφυλιακό κλίμα μεταξύ σιιτών και σουνιτών. Δεν είναι τυχαίο ότι μερικά χρόνια αργότερα το Ισλαμικό κράτος θα καταφέρει να προσεταιριστεί τμήματα του παλαιού μπααθικού κατεστημένου και κυρίως στρατιωτικούς του Σαντάμ Χουσεϊν που θα το βοηθήσουν σε θέματα εκπαίδευσης αλλά και γενικότερης στρατηγικής.

Τρίτη 24 Νοεμβρίου 2015

Φινλανδία: «Διόρθωσέ το», δηλαδή έξοδο από το ευρώ

Φινλανδία: «Διόρθωσέ το», δηλαδή έξοδο από το ευρώ

Η προηγούμενη φορά που τα εργατικά συνδικάτα στη Φινλανδία βγήκαν στους δρόμους ήταν το 1992 συγκεντρώνοντας 300.000 μέλη τους. Η προηγούμενη όμως φορά που προχώρησαν σε γενική απεργία ήταν το 1956(!), όταν 400.000 εργαζόμενοι διαδήλωσαν κάτω από τις σημαίες τους. Όταν επομένως σε μια χώρα όπως τη Φινλανδία, που οι εργατικοί αγώνες είναι τόσο σπάνιοι, ορίζεται γενική απεργία όπως έγινε το Σεπτέμβριο κάτι σοβαρό συμβαίνει.
Η αγανάκτηση ξεχείλισε λόγω των αντεργατικών μέτρων που επέβαλε ο δεξιός κυβερνητικός συνασπισμός, με υπουργό Οικονομικών τον Όλι Ρεν που επέστρεψε στην πατρίδα του για να πει και κει «καλό κουράγιο Φινλανδοί». Μόνο που τώρα πρέπει να νιώθει λιγάκι άβολα, επειδή είναι κάθε άλλο παρά εύκολο να διατυπώσει τη συνηθισμένη επιχειρηματολογία της ΕΕ βάσει της οποίας οι αιτίες της κρίσης εντοπίζονται στο δημοσιονομικό εκτροχιασμό. Πώς να ισχυριστείς κάτι τέτοιο όμως σε μια χώρα που το 2014 το δημόσιο χρέος ήταν 59,3%; Πολύ περισσότερο σε μια χώρα που θεωρούταν υποδειγματικός μαθητής της ΕΕ και πολλές φορές λειτουργούσε σαν μαντρόσκυλο του Βερολίνου το 2012 όταν η κρίση ήταν στο αποκορύφωμά της…

Δευτέρα 23 Νοεμβρίου 2015

Τα Πετροδολάρια του ISIS


Τα Πετροδολάρια του ISIS
Tου ΜΩΥΣΗ ΛΙΤΣΗ
Πως και από ποιους χρηματοδοτείται το Ισλαμικό Κράτος. Ο ύποπτος ρόλος των μοναρχιών του Περσικού Κόλπου και της Τουρκίας
Λαθρεμπόριο πετρελαίου και αρχαιοτήτων, εκβιασμοί και λύτρα αλλά και δωρεές…από τα πλούσια κράτη του Περσικού Κόλπου είναι μερικές από τις πηγές χρηματοδότησης του Ισλαμικού Κράτους. Το ΙΚ άλλωστε έχει τεράστιες χρηματοδοτικές ανάγκες, καθώς ελέγχει πλέον μία περιοχή στην οποία κατοικούν 8-10 εκατ. άνθρωποι και έχει στρατολογήσει στις τάξεις του περί τους 100.000 μαχητές τους οποίους πρέπει να πληρώνει…
Ας ξεκινήσουμε από το πρώτο για το οποίο ούτως ή άλλως εξακολουθεί να χύνεται άπλετο αίμα στις χώρες της Μέσης Ανατολής. Όπως έγραφαν πρόσφατα και οι «Financial Times», «το πετρέλαιο είναι ο μαύρος χρυσός που χρηματοδοτεί τη μαύρη σημαία του Ισλαμικού Κράτους-κινεί την πολεμική του μηχανή, παρέχει ηλεκτρισμό και δίνει τη δυνατότητα στους τζιχαντιστές να διαθέτουν ένα σοβαρό ατού κατά των γειτόνων τους».

Παρασκευή 20 Νοεμβρίου 2015

ISIS εναντίον υπερ-καπιταλισμού ή το αειφόρο κέρδος των πολέμων

ISIS εναντίον υπερ-καπιταλισμού ή το αειφόρο κέρδος των πολέμων

Σκίτσο του Latuff
Του Γιώργου Ρωμανού*
[Πηγή: Mignatiou, 19/11/2015]
Στο Παρίσι, μετά τη σφαγή- εκατόμβη αθώων, της 13ης Νοεμβρίου, και στη διάσκεψη των G20 στην Αττάλεια, στις 15 Νοεμβρίου, η συγχυτική Δύση αναζητά πολιτική- πολεμική αντιμετώπιση του ISIS. Ήδη, μέσα από τις νεο-αποικιοκρατικές δομές της έχει καταστρέψει το Αφγανιστάν, το Ιράκ, τη Λιβύη, τη Συρία και έχει βλάψει μια σειρά από χώρες σε Αφρική, Ασία, και αλλού. Ενδιαφέρουσες «λεπτομέρειες»: Η συμμετοχή του Προέδρου Πούτιν στην Αττάλεια, και ο πρωταγωνιστικός ρόλος- κλειδί της Ρωσίας στη Συρία. Όπως και η σχιζοφρενική πολιτική της Δύσης η οποία είχε αποβάλει (Μάρτιος 2014) τη Ρωσία από τους G8, και της έχει επιβάλλει κυρώσεις.
Στη Γαλλία, ως άμεση λύση προκρίθηκε το να κατέβει ο στρατός στους δρόμους. Κάτι σαν κήρυξη στρατιωτικού νόμου, μια «ελαφρά δικτατορία», για τρεις μήνες και βλέπουμε. Ταυτόχρονα, ξεκίνησε η επίθεση στη Συρία. Ποιος είπε ότι οι μεγάλοι έρωτες τελειώνουν ποτέ; Που σημαίνει, ότι δεν ξεχνιέται ακόμη σήμερα, το σχέδιο του 1916 (του Άγγλου Σάικς και του Γάλλου Πικό). Ένα σχέδιο που επιτάσσει, για λογαριασμό της Δύσης, τότε και τώρα, μοίρασμα πετρελαϊκών εδαφών τα οποία αποτελούν μέρος της Μεσοποταμίας, Συρίας, Ιράκ, αλλά και της, πολύ ανήσυχης για όλα αυτά, Τουρκίας.

Πέμπτη 19 Νοεμβρίου 2015

Οι νεκροί στον Παράδεισο, εμείς στην Κόλαση

Οι νεκροί στον Παράδεισο, εμείς στην Κόλαση

Σκίτσο του Payam Boromand (Ιράν)
Του ΑΠΟΣΤΟΛΗ ΑΠΟΣΤΟΛΟΠΟΥΛΟΥ
[Πηγή: iskra, 18/11/2015]
Οι αλαλαγμοί εναντίον των τζιχαντιστών, του φανατισμού, της τρομοκρατίας, δεν αλλάζουν ούτε κατά κεραία τις θέσεις των Δυτικών χωρών στο Συριακό-Μεσανατολικό. Κεντρικό αίτημα / απαίτηση των Αρχόντων της Δύσης ήταν και παραμένει να φύγει ο Άσαντ, το επιβεβαίωσε στην ομιλία του στην Εθνοσυνέλευση ο Ολάντ την Δευτέρα, 16-11. Ο Άσαντ είναι ο άνθρωπος κλειδί για να φύγουν οι Ρώσοι από την περιοχή ή –αν δεν έφευγαν- να μείνουν ως ενοχλητικός αλλά ανήμπορος γείτονας υπό την συγκαταβατική ανοχή των ισχυρών που είχαν από αιώνες τον έλεγχο της Μ. Ανατολής.
Ο πόλεμος είναι η συνέχεια της πολιτικής με άλλα μέσα και όσο και αν το βρίσκουν κοινότοπο και τετριμμένο, ξεπερασμένο, ορισμένοι, ιδίως της Αριστεράς, ανίκανοι να αντιληφθούν τι σημαίνει κρατικό συμφέρον και γεωπολιτική διάσταση των πραγμάτων, η διάσημη φράση του Κλαούζεβιτς ισχύει απολύτως. Αν η Ευρώπη, η Δύση ακριβέστερα, βρίσκεται σε πόλεμο με τους ισλαμιστές, όπως διακηρύσσουν στομφωδώς οι διάφοροι πολιτικάντηδες που μας κυβερνούν, τότε δεν υπάρχει περίπτωση να αλλάξει κάτι το ουσιαστικό στη στάση τους. Το συμφέρον τους επιτάσσει να παραμείνουν κυρίαρχοι στη Μ. Ανατολή και θα κάνουν τα πάντα για να το πετύχουν. Θα ρίξουν όση στάχτη χρειάζεται στα μάτια μας, θα χύσουν όλα τα δάκρυα, θα φορέσουν την πανοπλία του αγνού ιππότη, θα κάνουν τα πάντα για να μας σύρουν πίσω τους. Μας χρειάζονται. 

Κυριακή 15 Νοεμβρίου 2015

Η τραγωδία της 13-11-15 στο Παρίσι είχε «προφητευθεί» από το Economist;

Η τραγωδία της 13-11-15 στο Παρίσι είχε «προφητευθεί» από το Economist;


Μια επικίνδυνη σύγκρουση Δύσης-Ανατολής φαίνεται να αποτυπώνεται σε ένα απόκοσμο και μυστηριώδες εξώφυλλο του περιοδικού Economist, ο εκδότης του οποίου είναι μόνιμος θαμώνας της λέσχης Μπίλντερμπεργκ.
Ήταν οι τρομοκρατικές επιθέσεις άλλη μια οργανωμένη προβοκάτσια;
του Vigilant Citizen
Ο κόσμος είναι μια πυριτιδαποθήκη έτοιμη να εκραγεί και τα όσα εκτυλίσσονται σήμερα στην Μέση Ανατολή και την Ευρώπη βρίσκονται στην καρδιά της έντασης.
Αν και είναι πολύ νωρίς να αποφανθούμε αν τα γεγονότα του Παρισιού ήταν πραγματική σφαγή ή μια μυστική επιχείρηση για πρόκληση κρίσης, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι τα εύφλεκτα συστατικά του Τρίτου Παγκοσμίου Πολέμου αρχίζουν να μαζεύονται όλα σε ένα σημείο, αρχής γενομένης από τον Ιανουάριο του 2015.
Παράλληλα με την καταστροφή αρκετών χωρών της Μέσης Ανατολής, την μαζική ροή των μεταναστών προς την Ευρώπη, τις προετοιμασίες για πόλεμο κατά Ρωσσίας και Κίνας, οι ελίτ θα χρησιμοποιήσουν αυτή την «δημιουργική καταστροφή», αυτές τις νέες επιθέσεις, με τον ίδιο τρόπο που χρησιμοποίησαν την 11/9, το Charlie Hebdo κ.λπ.

Σάββατο 14 Νοεμβρίου 2015

ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΟΠΟΙΑΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΕΜΕΙΝΕ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΕΝΩΣΗ

Το τέλος της ...όποιας Δημοκρατίας έμεινε στην Ευρωπαϊκή Ένωση
Μετά τις πολύνεκρες επιθέσεις στο Παρίσι
"Το σκοτάδι πέφτει πάνω από το Παρίσι". Σκίτσο του Latuff για τις χθεσινές πολύνεκρες επιθέσεις στο Παρίσι

Τα πρώτα πρωτοσέλιδα των γαλλικών μέσων ενημέρωσης για τις χθεσινοβραδινές επιθέσεις

Nίκος Κουτσιαύτης (1944-2015)

Nίκος Κουτσιαύτης (1944-2015)

Ένας «μικρός» εκδότης με μεγάλη συνεισφορά στα γράμματα
Το σήμα των εκδόσεων "Πορεία"
 του Χρήστου Λούκου*
[Πηγή: ΕΝΘΕΜΑΤΑ, 08/11/2015]
Με την απώλεια του Νίκου Κουτσιαύτη, το ποιοτικό έντυπο έχασε έναν σημαντικό του εκπρόσωπο. Πολλοί που, με τον έναν ή άλλον τρόπο, διασταυρώθηκαν με τον εκδοτικό οίκο «Πορεία» μέσω των βιβλίων τα οποία εκεί τυπογραφικά ετοιμάστηκαν και εκδόθηκαν, θα τον θυμούνται πρόθυμο να συζητήσει για όλα τα προβλήματα μιας έκδοσης, για την επιμονή του στην ποιότητα, για την έλλειψη κάθε κερδοσκοπικής λογικής στα λεγόμενά του, για την ετοιμότητά του να μοιραστεί προοπτικές ως προς την τύχη ενός καλού βιβλίου.
Ο Νίκος Κουτσιαύτης, ο «Νικολάκης» για όσους τον γνώριζαν καλύτερα, γεννήθηκε στον Προυσό της Ευρυτανίας το 1944. Για να φοιτήσει στο Γυμνάσιο, έμεινε κοντά σε έναν θείο του στο Αγρίνιο, αλλά την τελευταία τάξη θα την ολοκληρώσει σε νυκτερινό σχολείο της Αθήνας, όπου είχε καταφύγει κι αυτός, εσωτερικός μετανάστης. Έκανε στην αρχή διάφορες δουλειές. Στη δικτατορία ανοίγει συνεταιρικά ένα βιβλιοπωλείο στην Κυψέλη. Την εποχή αυτή, ιδεολογικά ανήκει στην αντικοινοβουλευτική αριστερά, μετέχει στην εξέγερση του Πολυτεχνείου, αλλά ποτέ δεν θέλησε να «αξιοποιήσει» τη συμμετοχή του αυτή. Θα κρατήσει μέχρι τέλους την αριστερή του ευαισθησία, χωρίς να είναι ενεργό μέλος κάποιας παράταξης.

Τρίτη 10 Νοεμβρίου 2015

Η “εκβιαστική στάση” των Τροϊκανών και η αποτυχία των πολιτικών λιτότητας στην Ελλάδα

Η “εκβιαστική στάση” των Τροϊκανών και η αποτυχία των πολιτικών λιτότητας στην Ελλάδα

[Πηγή: Mignatiou.com, 09/11/2015]
Για αποτυχία των πολιτικών λιτότητας στην Ελλάδα και «εκβιαστική» στάση της τρόικα, η οποία λειτουργεί διχαστικά για την Ευρώπη, κάνει λόγο ο γερμανός δημοσιογράφος Χάραλντ Σούμαν σε συνέντευξη του προς τη βελγική εφημερίδα De Standaard. Σημειώνεται πως ο γερμανός δημοσιογράφος έχει εργαστεί για δεκαετίες σε εφημερίδες όπως η Tagesspiegel και τα τελευταία χρόνια ασχολήθηκε εμβριθώς με την ελληνική κρίση και τον ρόλο της τρόικα σε αυτήν. Αποτέλεσμα των ερευνών του είναι το ντοκιμαντέρ «The trail of the trojka», το οποίο έχει ήδη πάνω από 10.000.000 προβολές στο youtube, επισημαίνει η εφημερίδα.
Πρώτα απ’ όλα ο γερμανός δημοσιογράφος εγείρει το ζήτημα της έλλειψης της λογοδοσίας της τρόικα, σημειώνοντας ότι «είναι σχεδόν αδύνατο να έχει κανείς πρόσβαση στα έγγραφά της». «Για παράδειγμα», εξηγεί, «προσπάθησα να βρω ποιος αποφάσισε ότι η Ελλάδα έπρεπε να ξοδέψει μόλις το 6% του ΑΕΠ της για την υγεία ενώ το αντίστοιχο ποσοστό στην Γερμανία είναι 10%. Η ελληνική κυβέρνηση παραπέμπει στην τρόικα, η Κομισιόν ‘δείχνει’ την ελληνική κυβέρνηση και τελικά κανείς δεν μπορεί να λάβει καμία απάντηση».

Δευτέρα 9 Νοεμβρίου 2015

ΗΠΑ: Η χώρα που δεν κέρδισε κανένα πόλεμο

ΗΠΑ: Η χώρα που δεν κέρδισε κανένα πόλεμο

του Άρη Χατζηστεφάνου
[Πηγή: INFO-WAR, 08/11/2015]
Πόσους πολέμους κέρδισαν οι Ηνωμένες Πολιτείες μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο; Στη νέα ταινία του, με τίτλο «Where to Invade Next» (Πού θα εισβάλουμε την επόμενη φορά;) ο Μάικλ Μουρ απαντά μονολεκτικά: Κανένα. Ισως όμως το πραγματικό ερώτημα θα έπρεπε να είναι αν σημασία έχει η νίκη ή ο ίδιος ο πόλεμος.
Πριν από περίπου έναν χρόνο ο Αμερικανός συγγραφέας και ιστορικός Τομ Ενγκελχαρτ παρουσίασε πέντε θέσεις για την αμερικανική πολεμική μηχανή, που, όπως έλεγε, κανένας δεν ήθελε να παραδεχτεί στο εσωτερικό των ΗΠΑ: